کد مطلب:102427 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:280
در خطبه ی مشهور به «اشباح» كه به شماره ی 90 در ترجمه ی فیض الاسلام از نهج البلاغه و به شماره ی 91 در نهج البلاغه ی تصحیح و منتشر شده بوسیله ی دكتر صبحی الصالح مندرج است و سراسر خطبه درباره ی شناخت می باشد، نیز بخشهای زیبا و مفصلی درباره ی آفرینش دارد و در یك بخش از آن می فرماید: «... فصار كل ما خلق حجه له و دلیلا علیه و ان كان خلقا صامتا فحجته بالتدبیر ناطقه و دلالته علی المبدع قائمه.»[1]. پس هر آنچه آفرید راهنمایی بس روشن برای (شناخت) او و دلیلی بر وجود واجبش گردید، اگرچه آفرینشی خاموش و بیزبان باشند، اما تدبیر و نظمی كه در هر یك گذاشته دلیلی است گویا و راهی است بر بی سابقه بودن آفرینش او روشن و پابرجا. پس آفرینش پروردگار هم خود قانونمند و منظم و هدفدار است و هم چراغی است فروزان فرا راه جویندگان حق و پویندگان مسیر تعالی و رشد. [صفحه 193]
هدف امیرالمومنین از بیان پدیده های گوناگون آفرینش و انواع آفریدگان و قوانینی كه بر آفرینش حاكم است و وحدت آفرینش و نظم و ترتیب، همگی شناسانیدن آفریدگار است. این حقیقت را امام به زبانهای مختلف و در موارد متعدد بیان كرده است كه تنها چند نمونه ی كوچك از آنها آورده شد.
صفحه 193.